Reseña del editor:
W kilka dni po tym, jak Péter Esterházy ukonczyl pisana przez dziesiec lat Harmonie calestis, której postacia centralna jest jego wlasny ojciec, rzeczywistosc we wlasciwy sobie nietaktowny i brutalny sposób rozbila swiat powiesci.
W Instytucie Historycznym, gdzie przechowywane sa materialy agentów z epoki Kádára, przekazano mu cztery teczki, zawierajace meldunki z lat 1957-1980. Syn natychmiast rozpoznal pismo ojca. To odkrycie na dlugie miesiace odebralo mu spokój. Predko zrozumial, ze zdola sie pozbierac tylko wtedy, jesli napisze o tym ksiazke. Byla to niewatpliwie takze forma terapii. Przezywajac niejako na nowo zalobe po ojcu, która nabrala teraz calkiem innego wymiaru, zaczal przepisywac jego meldunki, opatrujac je wlasnym komentarzem i wspominajac rozpoznane osoby i sytuacje. Uczynil to ze skrajna szczeroscia, odslaniajac cala amplitude uczuc, jakie nim targaly: od pogardy i odrzucenia po wspólczucie i solidarnosc. W trakcie kopiowania kilkakrotnie naszla go mysl, zeby nie publikowac tego, co wlasnie pisze; bal sie o losy Harmonii: skoro glówna postac okazuje sie w jakis sposób nieprawdziwa, falszywa staje sie tez wymowa dziela. Pomimo tych obaw zdecydowal jednak, ze dolaczywszy nowe dotyczace rodziny dane do juz spisanych i literacko przetworzonych w Harmonii, stworzy jej suplement; tym tlumaczy sie tytul niniejszej ksiazki.
Péter Esterházy nie usprawiedliwia ojca. ,,Pracuje przeciw zapomnieniu. Nie chce, zeby sprawa Tatki zostala zapomniana, chce zeby ja zapamietano."
„Über diesen Titel“ kann sich auf eine andere Ausgabe dieses Titels beziehen.